Menu
Magazyn siatek pokazano na
Fot. 1.Fot. 1.
Menu Magazyn siatek.
Menu włączamy ikoną
. Obsługuje ono powierzchnie sterujące. Powierzchnię taką należy traktować jako twór składający się z ramy, na której rozpięte są pionowe i poziome linki. W ten sposób zostaje utworzona krata. Każdy punkt zaczepienia oraz przecięcia się linek ma swoje matematyczne współrzędne w trzech wymiarach. Można zmieniać te współrzędne, ale nie można dowolnie wstawiać lub usuwać punktów z kraty. Jeśli chcemy dodać lub usunąć punkty, to tylko cały rząd (tj. linię poziomą) lub kolumnę (tj. linię pionową).
Każdą powierzchnię charakteryzuje pięć parametrów, które edytujemy za pomocą suwaków lub pól edycyjnych. Parametry te oznaczone są opisanymi niżej ikonami:
– liczba kolumn,
– liczba wierszy,
– szerokość powierzchni,
– wysokość powierzchni,
– grubość (głębokość) powierzchni.
Z listy znajdującej się w tym menu wybieramy powierzchnię sterującą. Lista zawiera dwa rodzaje powierzchni oznaczone następującymi symbolami:
– Powierzchnia zdefiniowana wewnątrz programu. Te powierzchnie są generowane przez program („w locie”) na podstawie odpowiednich wzorów matematycznych. Możliwa jest więc dla nich zmiana liczby kolumn lub wierszy i ponowne ich wygenerowanie.
– Powierzchnie zapisane na dysku. Takie powierzchnie są oznaczone nazwą dyskową pliku, w którym są zapisane (np. w podanym przykładzie jest to plik „cone”). Te powierzchnie zostały utworzone poprzez ręczne (lub półautomatyczne – za pomocą wbudowanego w program
kalkulatora) ustawienie punktów węzłowych w odpowiednich miejscach. Użytkownik może tworzyć swoje powierzchnie i poprzez zapisanie ich w domyślnym katalogu programu uczynić je dostępnymi poprzez omawianą listę. Dla tego typu powierzchni nie jest możliwa prosta zmiana liczby węzłów. Można jedynie dostawiać ręcznie wiersze lub kolumny.
Za pomocą znaczników
Siatki wbudowane i
Siatki na dysku można zadecydować, które siatki będą zamieszczone na liście.
Poza siatkami oznaczonymi wymienionymi wyżej ikonami, na liście może pojawić się siatka oznaczona ikoną
, która oznacza, że powierzchnia została zmodyfikowana ręcznie. Każda powierzchnia (czy to wygenerowana automatycznie, czy pobrana z dysku) poddana ręcznym modyfikacjom jest na liście oznaczona taką ikoną.
Technika pracy z powierzchniami polega na wybraniu spośród dostępnych powierzchni tej, która odpowiada najbardziej naszym potrzebom, a następnie na ręcznym jej modyfikowaniu.
Aby wybrać powierzchnię, należy kliknąć dwukrotnie interesującą nas powierzchnię na liście.
Jeśli wybrana powierzchnia jest powierzchnią wbudowaną, to nastąpi zamiana aktualnie aktywnej powierzchni na powierzchnię wybraną. Jednocześnie uaktywnią się suwaki i pola edycyjne odpowiadające liczbie wierszy i kolumn. Możemy teraz za pomocą tych suwaków (lub pól edycyjnych) zmienić te parametry.
Siatki zapisane na dysku poza informacjami o współrzędnych zawierają również informacje o oświetleniu. Dlatego jeśli wybrana powierzchnia jest powierzchnią zapisaną na dysku, program wyświetli podręczne menu, poprzez które możemy wybrać czy chcemy zaimportować samą siatkę, czy informacje o oświetleniu, czy też wszystko. Po zaimportowaniu informacji o współrzędnych, aktualnie aktywna powierzchnia zostanie zastąpiona siatka zaimportowaną. W tym wypadku suwaki oraz pola edycyjne pozwalające edytować liczbę kolumn i wierszy nie będą aktywne.
W obu wypadkach możemy za pomocą suwaków (i pól edycyjnych) oznaczonych ikonami
,
,
zmienić wysokość szerokość i głębokość siatki.
Poza wymienionymi wyżej funkcjami, w omawianym menu znajdziemy cztery ikony:
– otwiera siatkę z dysku,
– zapisuje bieżącą siatkę na dysku,
– otwiera menu
Modelowania siatki,
– otwiera
Edytor siatki i tekstur.